
Pałac malowniczo położony na skarpie opadającej ku Łydyni. Wzniesiony w końcu XVIII w. dla Józefa Dembowskiego, stanowi jeden z ciekawszych na Mazowszu obiektów. Zaprojektowany na planie nieregularnym przez Hilarego Szpilkowskiego. Posiada bardzo oryginalną elewację frontową. W parku krajobrazowym zachowały się okazy starych grabów, lip i kasztanowców, szpaler świerkowy oraz dojazdowa aleja grabowo-lipowa.
Pałac w Luberadzu wybudowany został przez Józefa Dembowskiego, chorążego Zawkrzeńskiego, według projektu Hilarego Szpilowskiego w 1789r.



Eleonora Zielińska sprzedała pałac w 1839r. Należał on kolejno do Karskich, Dzierżanowskich, Cybulskich, Woldenbergów i Rozenzweigów. W 1897r. do początku drugiej wojny światowej stanowił własność rodziny Piechowskich. Po 1945r. w Pałacu zainstalowano szkołę muzyczną, później mieścił się tu magazyn, wreszcie w 1967r. pałac wraz z parkiem przejął Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Zdewastowana siedziba zakupiona została przez znanego Polskiego filantropa zamieszkałego w Anglii, Henryka Baranowskiego, który nie dokończywszy remontu zmarł. Obecnie pałac jest własnością prywatną.
Pałac w Luberadzu od początku swojego istnienia nie był praktycznie przebudowywany i w związku z tym unikatem na Mazowszu. Kształt Pałacu jest niezwykły: Patrząc od frontu możemy zobaczyć z jednego punktu 3 elewacje. Biorąc pod uwagę jego walory artystyczne kształt jest perłą w skali całego kraju.